Forum Klasyków

Aleksandra

Zagadka: z jakiego utworu są poniższe cytaty?

"Idąc prosto przed siebie nie można zajść daleko...".
"Należy wymagać tego, co można otrzymać. Autorytet opiera się na rozsądku".
"... będziesz sam siebie sądzić. To najtrudniejsze. Znacznie trudniej jest sądzić siebie niż bliźniego".
"Próżni słyszą tylko pochwały".
"-Piję (...) Dlaczego pijesz? (...) Aby zapomnieć (...) O czym zapomnieć? (...) Aby zapomnieć, że się wstydzę (...) Czego się wstydzisz? (...) Wstydzę się że piję".
"Zdarza się czasem, że chcąc być dowcipnym, popełniamy małe kłamstwa".
"Wśród ludzi jest się także samotnym".
"Ludzie mają zbyt mało czasu, aby cokolwiek poznać. Kupują w sklepach rzeczy gotowe. A ponieważ nie ma magazynów z przyjaciółmi, więc ludzie nie mają przyjaciół. Jeśli chcesz mieć przyjaciela, oswój mnie!".
"Dobrze widzi się tylko sercem. Najważniejsze jest niewidoczne dla oczu".
"Zawsze się wydaje, że w innym miejscu będzie lepiej".

Wiecie już? "Dorośli są naprawdę bardzo, bardzo śmieszni" Razz

Aleksandra

Nasunęły mi się dwie refleksje:
Przez pierwsze pięć lat mojej kariery edukacyjnej chodziłam do wiejskiej szkoły. Biblioteka nie była wielka, pomieszczenie maleńkie, zapchane regałami z książkami. Czytałam i czytałam, najpierw wybierając tomy, które mi się podobały (wizualnie!), z czasem alfabetycznie, kiedy miałam coraz większy problem ze znalezieniem książki, której jeszcze nie przewertowałam. Czasami przychodzą mi na myśl urywki, fragmenty, historie, niestety, większości tytułów i nazwisk autorów nie jestem w stanie odtworzyć. A szkoda.
To była taka biblioteka, do której wszyscy chodzili. Każdy, nawet jeśli miał problem z czytaniem, sięgał, chociażby po cieniutki tom. Czuło się kontakt z książką. Potem przeniosłam się do szkoły w Szamotułach. W tamtejszej bibliotece wypożyczałam tylko lektury, rzadko tam zachodziłam, była wielka, pusta (regałów nie było tam wiele), bibliotekarki niesympatyczne. Jeśli chciałam sobie poczytać dla przyjemności, odwiedzałam bibliotekę publiczną - zagraconą. Może z Przyborowa płynie moja miłość do niewielkich antykwariatów? Do książki? Jestem wdzięczna mojej rodzinie za zaszczepienie we mnie tego bakcyla. Ile tracą ci, którzy nie lubią czytać! Ile historii, ile przeżyć, ile marzeń, wyobrażeń ich omija!

Refleksję drugą chwilowo zapomniałam. Za dużo myśli, za wolno piszące palce Wink

Już wiem. Mam wielu czytających znajomych, czasami wymieniamy się wrażeniami, wspominamy książki z dzieciństwa - zazwyczaj wierszyki. Jeżycjada nie jest popularna wśród nich. Nigdy nie zapytałam, czy kojarzą Pollyannę czy Heidi. Po prostu założyłam, że jej nie znają. Wiecie, jak mi było miło, że znacie, że czytałyście to, co ja, że to Was zainteresowało albo wręcz przeciwnie? Takie wrażenie: nie jesteś dziwna albo są inni dziwni oprócz Ciebie Razz

Hekate

Mały Ksiażę Aleksandro oczywiście Smile

To też

"Nie chciala sie pokazać jak potargany mak. Postanowiła zabłysnąć pelnią swej urody. O tak, potrafiła kokietować. Doprowadzenie swej urody do pełnego rozkwitu zajęło jej wiele dni. Pora którą wybrała na ukazanie się, był wschód słońca. Róża, która włożyła tyle wysiłku, aby stac się piękną, powiedziala od niechcenia:
- ach, wstalam przed sekundą. Przepraszam, że jeszcze nie zdążyłam poprawic fryzury...
Mał Książe wykrzyknął zachwycony:
- Jesteś piekna, o pani!
- Nie będę zaprzeczać, przyszłam na świat wtedy, co słońce. /.../
Nigdy nie trzeba słuchać kwiatów. one są poto, aby ładnie pachnieći cieszyc oczy. Zapach mojej rózy roznosił się po całej planecie, a ja nie umiałem czerpać z tego radości. wzmianka o tygrysich pazurach bardzo mnie zirytowała, a przecież mogła mnie rozrzewnić...
i dodał jeszcze:
Jakże niczego wtedy nie pojmowałem! Należało sądzić jej czyny, a nie słowa. jej zapach upajał mnie i rozświetlał od wewnątrz. Moja ucieczka była najgorszym wyjściem. Nie umiałem dostrzec czułości skrywanej pod powierzchnia przekomarzań i wygłupów. KWIATY KRYJĄ W SOBIE TYLE SPRZECZNOŚCI. Byłem wtedy za młody by umieć ją pokochać..."

róże, ach róże... - lubię tylko białe!

Aleksandro, pięknie opisałaś bibliotekę z młodzieńczych lat. Niestety takiej nie miałam, ale mój dom, każdy pokój zawalony jest różnorodnymi książkami i dobrze mi tam Smile

I widzisz, wszystkie jesteśmy dziwne, czytałyśmy podobne książki Smile

Swoją drogą wpadła mi w ręce teraz książka pt. PASJA ŻYCIA o Vincencie van Goghu, ciekawe, jakie wrażenia na mnie wywrze.

ita

Jesteśmy dziwne? Hę? coś mi się nie wydaje...Znam wieeelu ludzi - bo wśród takich się, niestety, wychowałam - którzy dobrowolnie nie wezmą książki do ręki i nie potrafią się znaleźć w zwykłej księgarni, a którzy także czytali Małego Księcia, książki o narkomanach, do tej pory wspominają Dzieci z Bullerbyn czy Anię z Zielonego Wzgórza - to wcale nie świadczy o dziwności, że wszystkie spotkałyśmy się z pododnymi, wręcz takimi samymi książkami, bo przecież te właśnie utwory królowały we wszystkich bibliotekach, były tam pozycjami obowiązującymi. No i wiele z tych książek t o poprostu lektury szkolne... Zatem nie przypisywałabym nam tak pochopnie miana dziwnych, tylko dlatego, że czytałyśmy podobne utwory...(swoją drogą, że dziwni jesteśmy faktycznie, ale z innych powodów - i to nie moje opinie, lecz ludzi postronnych; czy to nie zaskakujące? że jak człowiek ma w sobie wielką pasję, która nie każe mu się zastanawiać, czy dobrze robię, czy ten kierunek da mi coś w życiu? czy jest korzystny? tylko robi coś, bo bardzo to kocha, to jest uważany za dziwaka...Niektórych trzeba chyba uswiadomić, że najważniejsza jest nie ciepła posadka w biurze, ale życie pełne pasji...)

klara* · Dołączył: 25 Sie 2006 Posty: 188 Przeczytał: 0 tematów

lamia/lesbia

lamia/lesbia

Funicula · Dołączył: 06 Lut 2006 Posty: 121 Przeczytał: 0 tematów

1. z książek o narkomanach zawsze myslami wracam do dzieci z dworca Zoo, to jedyna ksiazka (z tej serii) w której na prawdę mogę się utożsamić z bohaterką, wszystkie inne wydają mi się do pewnego stopnia sztuczne i wydumane.

2. W drugiej części Polyanny wypowiedziana jest opinia, że jeśli słyszy się tylko opowiadanie o Polyannie to wydaje się ona moralizatorska i sztuczna, dopiero jak się ją pozna <i pokocha> to wtedy jej optymizm staje sie zaraźliwy.

3. Błękitny Zamek i Bułhakowa czytałam w tym miesiącu.

4. Ukochane a niewymienione: F. H. Burnett "mała księżniczka" i "Tajemniczy ogród", zaczytane stoją na półce w dwóch egzemplarzach (każdy)

Aleksandra

hm, widzę, że książki o narkomanach były naprawdę popularne! Przebrnęłam przez Dzieci z dworca Zoo. I na tym chyba skończyła się moja historia z tego typu książkami. Po tej lekturze pomyślałam, że jest dla mnie niewiarygodnym, jak można sobie zniszczyć życie, jak można sobie samemu wyrządzić taką krzywdę! Wiem, możecie mi zarzucić, że nie wykazuję zrozumienia dla ludzkiego nieszczęścia. Rzeczywiście. Może dlatego, że narkotyki nigdy mnie nie ciągnęły. Po pierwszego papierosa sięgnęłam na moich 21. urodzinach - odrzuciło mnie na dobre. Alkohol? Spróbowałam po skończeniu 18 lat (zakład uczyniony w podstawówce z kolegą z klasy). Jestem uzależniona od kawy i komputera, ale w niezbyt dużym stopniu (wytrzymuję jakieś 5-6 godzin bez kolejnej dawki Wink

). Może jest to dla mnie niezrozumiałe, bo tak naprawdę mój bunt młodzieńczy trwał 3 miesiące (dotyczył nieodpowiednich znajomych, po czasie przyznałam rację moim rodzicom). Po prostu nie rozumiem, jak ktoś z własnej woli może się niszczyć. Jakoś nie sądzę, że to leży w naturze człowieka.

Odnośnie książek-kanonu dziecięco-młodzieńczego: ja nie przerabiałam żadnego z Tomków, Pollyanny, Heidi, Jeżycjady, z Ań tylko pierwszą część, Bahdaja, Niziurskiego. Dlatego napisałam, że jesteśmy "dziwne". Dlaczego użyłam akurat tego słowa? Długo się zastanawiałam, jakie wybrać. Jesteśmy "dziwne":
bo lektura daje nam więcej niż film, choć zabiera więcej czasu niż przeciętny seans.
bo bohaterowie są naszymi przyjaciółmi, z nimi przeżywamy przygody, nie są postaciami papierowymi.
bo wybrałyśmy kierunek, po którym w powszechnym mniemaniu nic nie osiągniemy - nic, tj. pracy dobrze płatnej lub szanowanej, jak np. księgowej, lekarki... Nie ukrywajmy, wciąż PRADZIWą pracą jest praca fizyczna (patrz wypowiedzi niektórych z naszych posłów).
bo fascynuje nas zajęcie nietypowe (nietypowe tylko dla niewtajemniczonych!): czytanie ("a czemu to służy?").

W Polsce, kiedy mówię, jaki kierunek studiuję, ludzie patrzą na mnie z politowaniem - ona chyba się na nic innego nie dostała. Jak mówię, z czego zrezygnowałam, patrzą z przerażeniem i współczuciem... dla moich rodziców Razz

We Włoszech nie patrzyli ani z politowaniem, ani ze współczuciem. Zawsze było stwierdzenie: no tak, jesteś Polką. Wy, tam na północy, to chyba nic innego nie możecie robić, tylko czytacie. Dobrze, że nie pytali, czy mamy elektryczność Laughing

Żartuję. Przeważnie nie wiedzieli, o czym mówię: czym jest filologia klasyczna? acha, greka, łacina, i do tego polski? masz za dużo czasu? pasjonuje cię to? cóż. wy, cudzoziemcy (stranieri), jesteście naprawdę dziwni (strani).
Wśród innych erasmusów, w większości studentek ekonomii, czułam się dziwnie: inna, nie gorsza, ani lepsza; taki oryginalny twór, okaz, któremu warto się przyjrzeć Wink

agata

Aleksandra

Funicula · Dołączył: 06 Lut 2006 Posty: 121 Przeczytał: 0 tematów

Hekate

Ja tak chciałam wtrącić tutaj moją dzisiejszą refleksję z pociągu odnośnie wyglądu postaci w książkach. Otóż zaczęłam dzis czytać pewien utwór. Zaczynał się od opisu sytuacji, w której brały udział dwie osoby. Zdążyłam już je sobie wyobrazić, nadać im barwę, a tu po paru stronach zawiedzenie. Bohater, którego wyobraziłam sobie jako bruneta o krótkich włosach okazuje się mężczyzną o bujnych, kręconych rudych lokach. Co w tym dziwnego? Niby nic, ale on dla mnie do końca książki będzie już brunetem z krótkimi włosami. Nie potrafię się tak przestawić. Z każdą ksiażką mam tak samo. Obraz narzucony na początku przez moją wyobraźnię jest już obrazem ostatecznym. Też tak macie? Jedynie wizerunek może zmienić tylko film, który oglądam po przeczytaniu pozycji. I jeśli książka ma drugą część to już bohaterem dla mnie jest aktor, który wcielił się w postać.

Wiem, że to nierealne, ale książki powinny zaczynać się od wyglądu bohaterów. Tak, tak nudne to by było, wiem Razz

lamia/lesbia

lamia/lesbia